Dag 13 Rustdag

Weinig doen was het plan, maar toch ff met de fiets rond (ik dan, Hardy) om te kijken of ik de Tara river canyon kon bereiken, maar alle wegen eindigen in karresporen die of heel slecht zijn, of loodrecht omhoog of omlaag gaan, dus na een uurtje pionieren terug naar het hotel. Daar begon Heidi net aan een wandeling naar het dorp, dus met zn 2-en op de fiets naar het dorp, aan de andere zijde zouden meertjes zijn waar het ook goed koffie drinken was. Bleek dat je daarvoor het nationaal park in moest, omdat we van de anderen hadden gehoord dat ze zonder toegang (5 euro pp) naar binnen waren gekomen zouden wij ook wel ff door fietsen, maar dat ging op 2 verschillende ingangen niet gebeuren, dus toch dat 10tje maar afgegeven. Inderdaad goede koffie en goed appelgebak. Het was ondertussen al lunchtijd, maar dat hadden we nog niet verdiend, dus eerst een rondje om het meer lopen, we twijfelden nog of het per fiets te doen zou zijn, maar dat was snel duidelijk, dat ging niet. Door de regen vannacht (en wellicht van al eerder) stond het water in het meertje zeker 50cm tot een meter hoger dan normaal, het wandelpad was hier en daar onder water verdwenen, dus dan moest er door het bos geglibberd worden, door de modder, we hadden al snel vieze schoenen waar Heidi zich zorgen over maakte. Maar verderop bleek dat we meerdere watervallen moesten oversteken, ik met mn Teva sandalen had daar geen problemen mee, wel koud water hoor, en de schoenen van Heidi waren ook meteen weer schoon, want zonder natte voeten oversteken zat er niet in.

Hele mooie wandeling, daarna hadden we de lunch verdiend, pannenkoeken, lekker. Nog wat luieren tot diner. 

Morgen klopt de omschrijving niet helemaal (voor de meelezende vader), morgen eerst 70km fietsen, dan een transfer naar Albanië.